از چه خوب است بنویسیم که راحت شویم
کدام حرف است که بار دوش مان شده است و در گلوی مان بغض شده است
آخر ته دل مان چه است که اینگونه ما را بر باد فنا داده است
از چه چیزی هراس داریم
از چه چیزی در فراریم
از کی میگریزیم
چرا حال خوب سراغ مان نمیاید
چرا ما نمیتوانیم خوب باشیم
این فکر ها تا کی ما را از درون میخورد
مگر چه وقت میفهمیم که ما برای هیچ کسی مهم نیستیم
مردم به اندازه ی سردردی شان نیز به ما فکر نمیکنند
ممکن است این همه را بفهمیم و دست از آزار دادن خودمان برداریم ؟
درباره این سایت